Ook dit jaar weer verstrekte Vocallis naast compositieopdrachten, opdrachten voor een gedicht en beeldmerk aan creatieve talenten en routiniers.
De Kracht van Muziek – Barbara Stok
Niemand minder dan Barbara Stok ontwierp voor deze editie met als thema ‘de kracht van muziek’ het beeldmerk. De Nederlandse stripmaker werkt en woont in Groningen en was ooit drummer in een punkrockband. Deze affiniteit voor muziek geeft zij -in onze ogen- zeker goed weer in haar grappige (digitale) potloodlijnen.
Gedichten
Dit jaar Annemarie Estor en Har Sniekers. Har in het dialect en Annemarie schreef zelfs haar gedicht in het Nederlands en in het dialect.
Deze gedichten zijn de tekst voor twee nieuwe composities, dit jaar geschreven door Maarten Ter Horst en Jesse Passenier.
Bijzonder is dat beide werken uitgevoerd worden door twee verschillende solisten, te weten Bibi Ortjens en Vincent Kusters.
Deze composities en gedichten zijn te horen in het concert in De Kopermolen te Vaals op vrijdagavond 4 november.
Mèt meziek – Harrie Sniekers
Harrie Sniekers uit Roermond schreef een gedicht in het dialect
Trómme op de telder mèt mets en versjèt
of zès bitterballe broesendj in ’t vèt…
is det meziek?
En de dónderslaag op eine heite zomerdaag
of det boenkeboenke den van de scan…
is det ouch meziek?
Meziek vertèltj verhaole vol veur en fantasie
hèltj ós van weeg toet graaf kómpenie.
Meziek plektj plaosters op de deepste sneje
en wiltj ouch toew vinsters ‘n oetzich beje
Meziek geuftj mèt eine breie zaochte kwas
kleur aan geveules en grieptj dich dèk vas.
Kruuptj mèt häöre geis gans in dien waeze
en kan door sjoeanheid allein al genaeze.
Toen Ton Kropivsek het gedicht “Met meziek” van Har Sniekers las, werd hij geïnspireerd tot het schrijven van een nieuw werk. Ton schrijft in de partituur: geschreven voor Internationaal Festival Vocallis 2022. We zijn hem daar zeer erkentelijk voor. Het werk is te horen op zaterdagmiddag 16 oktober in Oud-Rekum en zondagavond 30 oktober in Wijnandsrade.
Annemarie Estor – Als de muziek dit zingt / as de meziek dit zingtj
Aard of water, vuur of lucht, ik ben in elk geval geen god. .
Ooit was ik aard en vuur, soms ben ik dat toch nog,
of soms bekruipt me het gevoel dat ik nog aard
en vuur zal worden; als ik eens huiswaarts ga:
als straks de zonne knalrood ondergaat, of vlak daarvoor,
dan denk ik wie ben ik, ik ben misschien mijn zachte vel,
allez, dat zeggen ze, dat ik zo zacht ben en dan denk ik:
nee je bent geen mens, je bent een bed,
een kosmisch bed gemaakt van wat precies;
van minuscule dingetjes die sterk zijn door de afstand die
ze onderling zo hebben afgesproken en dat is dus
waarom ik zo moet denken aan dat vuur, want dan
gaat heel die afstand weg in warme wilde roeringen!
Voor iemand, iemand die uit volle kersepittenkussenhitte
vlam zijn bed in brand zou willen steken,
zou ik zo’n sterrennevelbed wel willen zijn.
Aerdj of water, vuur of loch, ich bön in elk geval gein god.
Oeëts waor ich aerdj en vuur, soms bön ich det toch nog,
of soms bekröptj mich het geveul det ich nog aerdj
en vuur zal wurre, as ich ens heives goan:
as straks de zonne knalroeëd ongergeit, of vlak doaveur,
dan dink ich weem bön ich, ich bön missjien mien zoachte vel,
allèi, dat zègge ze, dat ich zoeë zoacht bön en dan dink ich:
nae de bös gein mens, de bös ein bed,
ein kosmies bed gemaaktj van waat persies;
van hieël klein dingeskes die sjterk zeen door de aafsjtand deej
ze ongerein zoeë höbbe aafgesproake en det is dus
woorom ich zoeë mot dinke aan det vuur want den
geit hieël die aafsjtand wègk in wèrm en wildj beweginge!
Veur eemes, eemes dae oet volle keesepittekösseknoemel
roetsj zien bed in brandj zooi wille sjtaeke,
zooi ich zon sjtaaremoëtig bed waal wille zeen