Het gedicht van Rosalie Sprooten, Inspiratie, is op muziek gezet door Wilma Pistorius.
Wilma Pistorius werd geboren in Zuid-Afrika, begon op vierjarige leeftijd cello te spelen en wordt haar hele leven begeleid door een levendige muzikale verbeelding. Haar muzikale passie kwam in 2004 met haar mee naar Nederland, waar ze later bachelor compositie studeerde bij Wim Henderickx en Jorrit Tamminga aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ze in 2013 afstudeerde. Parallel hieraan studeerde ze bachelor cello bij Jeroen den Herder aan het Conservatorium van Amsterdam. Rotterdam, cum laude afgestudeerd in 2014. Momenteel woont ze in Amsterdam, waar ze werkt, speelt en lesgeeft.
Pistorius omschrijft haar muziek als “serieus, maar met een knipoog”. Voor haar is het de meest directe manier om zichzelf te uiten en zowel muzikanten als publiek op subtiele wijze uit te dagen. Haar werken zijn vaak geïnspireerd door haar persoonlijke (zintuiglijke) ervaring van de wereld, en ze houdt van het synesthetische spel om deze te vertalen in klankkleuren en texturen. De thema’s gendergelijkheid en identiteit, en (vrouwelijke) empowerment vormen vaak belangrijke uitgangspunten voor haar werken. Voor Pistorius is muziek fundamenteel speels en magisch. Het is een manier om met de wereld, zichzelf en anderen om te gaan en ze allemaal met elkaar te verbinden met behulp van trillingen in de lucht.